One Day
DCD, Avant Garden Records/Love Da Records/Pastel Music/Pocket Records/Louisville Records, 2008/2009
livexs.nl
Maximilan Hecker brengt al cd’s uit vanaf 2001. Op zijn website zijn er onder het kopje ‘Fan Art’ vele portrettekeningen van hem te zien, grappig. Hij heeft een goeie kop en blijkbaar veel artistieke fans. Zijn muziek doet een klein beetje denken aan Richard Ashcroft (The Verve), maar dan veel rustiger, alsof je in je bootje op het kalme water ligt te dobberen. Bij de eerste nummers pakt hij me met gemak in. Diezelfde rust zorgt op een gegeven moment voor onrust. Ik verlang naar een opwekkend nummer met een heftige beat.
In de song Summerwaste maakt Maximilan gebruik van elektronica, al is het heel voorzichtig en subtiel. Het album kabbelt daarna rustig voort met viool, harp, cello en piano arrangementen. Er had meer pit in mogen zitten, maar One Day is een prima plaat als je een weekje wilt onthaasten. De nieuwsgierigheid is genoeg gewekt om deze Duitse singer/songwriter eens live te zien.
fileunder.nl
Ik heb ook al jarenlang de stille hoop dat Maximilian Hecker ooit ook met zo'n prachtvol album op de proppen komt als Matthew. Ik hoor nu al enkele albums lang dat dit er gewoon in moet zitten, maar tot nu toe kwam het er nog steeds niet uit. Helaas moet ik na het beluisteren van Hecker's nieuwe album One Day weer constateren dat het niet de hartverscheurend goede plaat is waar ik op gehoopt had. Maar tegelijkertijd geldt ook dat het misschien niet eerlijk is om hem langs de maatlat van de Matthew's van deze wereld te leggen. Hecker maakt ook net wat meer breed georkestreerde pop dan Matthews. Toch is One Day zeker wel weer een stap vooruit ten opzichte van I'll Be A Virgin, I'll Be A Mountain en zijn voorgangers die bijna stuk voor stuk als mierzoet te betitelen waren.
One Day is duidelijk Hecker's 'rock'-album geworden en roept meer dan eens herinneringen op aan Alan Parsons Project. De liedjes hebben af en toe zelf flink wat pit, zoals bijvoorbeeld in de meer uptempo liedjes "Summerwaste" en het zelfs met (helemaal voor Hecker's doen) venijnige gitaren doorspekte "Misery". Toch zijn vooral de liedjes waarin de lijzige stem van Hecker innig danst met zijn pianospel de liedjes die het meest blijven hangen. Misschien moet Hecker eens proberen om de zalvende synthesizerklanken eens los te laten en een geheel solo- en akoestisch album op te nemen. Wellicht levert dat de juweel op die Hecker volgens mij absoluut in zich heeft.
soundslike.be
Duitser Maximilian Hecker heeft zijn strijd met de Airs van deze wereld om de mooiste etherische popsong voor een stukje omgeruild voor de gooi naar een plaats in de arena van de bredere pop. Songs als "The Space You're In" en "Miss Underwater" - ondertussen als single uitgebracht door de Taiwanese popster Faith Yang - houden nog gelijke tred met Heckers zorgvuldig opgebouwde elektroreputatie, maar in "Misery" klinkt Coldplay door en "The End Of Longing" had van James Morrison of zelfs Robbie Williams kunnen zijn. Met de weinige kennis die ik heb van de hitpotentie van een song, zou ik bijna durven voorspellen dat Hecker klaar is voor de grote verkoopcijfers (voor zover die nog bestaan) en de publieke roem. Er is in elk geval alles aan gedaan opdat de romantische zielen onder ons niet om 'One Day' heen kunnen.