The man who …
Η μουσική μου δεν ήταν ποτέ για τον έρωτα, αντιθέτως: όλα τα τραγούδια που εμφανίζονται σαν ερωτικά στην πραγματικότητα πραγματεύονται την ανικανότητά μου να αγαπήσω, και να αισθανθώ, την λαχτάρα μου να μπορέσω να αγαπήσω και να αισθανθώ ή για να το θέσω καλύτερα, να κατανοήσω τον πραγματικό εαυτό μου, λαχτάρα για την άυλη απεραντοσύνη, για την επανένωση με μια χαμένη ολότητα, τη λαχτάρα μου να νιώσω επιτέλους ένα με τον εαυτό μου. Ούτε ένα τραγούδι μου δεν έχει να κάνει με την αναφερόμενη γυναίκα ή το λαβ στόρυ. Όλα αφορούν εμένα και την ευτυχή και συγχρόνως φοβερή απομόνωση στον εαυτό μου.
Θα έλεγα ότι είμαι ρομαντικός -αλλά φυσικά όχι με το βλακώδη, τύπου "Sex and the city" τρόπο, όπου δείπνα με κεριά και σαμπάνιες σε ακριβά εστιατόρια και αφρόλουτρα και τζάκια παρουσιάζονται σαν ρομαντικά! Χριστέ μου, τα πράγματα αυτά με κάνουν να ξερνάω. Ο ρομαντισμός είναι ένα είδος διαταραχής της συμπεριφοράς με κύρια συμπτώματα την παλινδρομική, συχνά αυτοκαταστροφική συμπεριφορά, την άρνηση ενηλικίωσης, την αδυναμία να ενσωματωθεί κανείς στο κοινωνικό σύνολο και την τάση να δραπετεύει από την πραγματικότητα, σε ονειρικούς κόσμους, την τέχνη κτλ.
Οι φίλοι μου το αντιμετωπίζουν μια χαρά!
Σε ποιο βαθμό έχει επηρεάσει η επιτυχία σου τις διαπροσωπικές σου σχέσεις;
Τίποτα δεν έχει αλλάξει στην πραγματικότητα. Μόνο η δυσκολία που απέκτησα να έρθω σε επαφή με τις γυναίκες. Όλες φοβούνται σαν το διάολο να φαίνονται "groupie" και οι λίγες φανταχτερές εγωκεντρικές δεσποινίδες που με πλησίασαν εξαιτίας της μουσικής μου, καθώς πίστευαν ότι πρέπει να είμαι ο σούπερ τύπος, την έκαναν μόλις με γνώρισαν πραγματικά.
Έχεις ευχηθεί ποτέ να είσαι παντελώς άγνωστος; Έχεις νιώσει ότι το κυνήγι της καριέρας είναι ανασταλτικός παράγοντας στην επικοινωνία σου με την οικογένεια, τους φίλους κτλ;
Απέχω πολύ από το να είμαι ένας celebrity που έχει να κάνει με τέτοιου είδους προβλήματα. Δε βλέπω τον εαυτό μου σαν είδωλο ή κάτι τέτοιο.
Τι θα επέλεγες να κάνεις αν δεν ήσουν μουσικός;
Δεν έχω ιδέα.
Συχνά διαβάζω ότι κάνεις τουρ στην Ασία. Τι σε προσελκύει εκεί; Ποια είναι η εμπειρία σου με τους εκεί θαυμαστές σου;
Καταρχήν ταξιδεύω στην Ασία επειδή οι εταιρίες που βγάζουν τους δίσκους μου στην Ασία μου ζητούν να πηγαίνω. Δεν έχω επιλογή. Από την άλλη όμως, πραγματικά μου αρέσει. Είναι πάντα μια πολύ έντονη εμπειρία που θα μπορούσε να συγκριθεί με την αναρρίχηση σε ένα ψηλό βουνό: πολύ σκληρή, δύσκολη και αγχωτική για όσο διαρκεί, αλλά μετά λες ότι δε θα ήθελες να χάσεις την εμπειρία αυτή ή να την αλλάξεις και γίνεται ένα σημαντικό μέρος της ζωής και της βιογραφίας σου.
Το να ταξιδεύω και ιδίως στην Ασία σημαίνει πολλά για εμένα καθώς το να βρίσκομαι αντιμέτωπος με ξένες χώρες, ανθρώπους και κουλτούρες με βοηθά πάντα να κατανοήσω το υποσυνείδητό μου, να δομήσω το βάθος του είναι μου. Επομένως, η ανακάλυψη της -από την πλευρά του ευρωπαίου- ξένης και εξωτικής Ασίας έχει οδηγήσει στην ανακάλυψη μιας "εσωτερικής Ασίας", ενός μέρους μέσα μου που δεν είχα γνωρίσει πριν. Ένα μέρος όπου τα πάντα εμφανίζονται εύκολα, ένα μέρος του κέντρου, του να είσαι στο κέντρο, χωρίς δαίμονες, όπου όλοι οι περιοριστικοί κανόνες μου ξεγελιούνται έτσι απλά.
Η αλληλεπίδραση με το κοινό στην Ασία είναι πολύ θερμή και ευχάριστη. Είναι πολύ ιδιαίτερο για εμένα να πηγαίνω στην Ασία αφού νιώθω πιο αποδεκτός με τη μουσική μου εκεί παρά στην Ευρώπη, όπου ορισμένοι έχουν αμφιβολίες για το αν είμαι για παράδειγμα ειρωνικός ή για το εάν εννοώ όσα τραγουδάω. Το κοινό στην Ασία μοιάζει να κατανοεί διαισθητικά τη μουσική μου και να με αποδέχεται όπως είμαι.
Έχεις ιδρύσει τη δική σου δισκογραφική ονόματι "Blue Soldier Records" για να κυκλοφορήσεις το νέο σου δίσκο. Ποιο ήταν το κίνητρο της απόφασης σου αυτής;
Η προηγούμενη μου εταιρία διαλύθηκε, αυτό είναι όλο. Έτσι επέλεξα το δρόμο των μοντέρνων μουσικών που δε βασίζονται σε δισκογραφικές αλλά τα αναλαμβάνουν όλα μόνοι τους.
Σκοπεύεις να κυκλοφορήσεις και δίσκους άλλων καλλιτεχνών;
Όχι.
Οι κριτικοί μίλησαν για την "ωρίμανσή" σου δυο χρόνια πριν, όταν κυκλοφόρησε το "One Day". Τι κάνει τη νέα σου δουλειά πιο "ώριμη" και εξελιγμένη;
Ο νέος δίσκος διαφέρει από τους προηγούμενους επειδή δεν αποτελεί μια προσπάθεια να επιτευχθεί ή να αποδειχθεί κάτι ή να γίνει μια συνεργασία με άλλους μουσικούς. Κάθε κομμάτι της δημιουργικής αυτής διεργασίας είναι ατελές, αποσπασματικό και πρόχειρο από τη χρήση των μικροφώνων ως και την καλλιτεχνική επιμέλεια του εξώφυλλου. Ο φωτογράφος Stefan Sappert τράβηξε μία μόνο φωτογραφία και παρότι είναι ωραία έχει μερικά σφάλματα.
Είμαι τελειομανής και αυτή η μη τελειότητα είχε ένα πολύ συναρπαστικό και απελευθερωτικό αντίκτυπο σε εμένα, εκλύοντας ενέργεια που δε γνώριζα ότι είχα. Ο δίσκος δεν είναι μια συλλογή τραγουδιών, είναι ένα ντοκουμέντο συναισθημάτων. Είναι μια αθώα έκφραση της ψυχής μου, της ψυχής ενός εξάχρονου. Βασικά, είναι ένα πολύ προσωπικό θέμα. Καλεί τους ακροατές να δουν από την κλειδαρότρυπα, δίνει μια γρήγορη ματιά ιδιωτικού, απαραβίαστου, λιτού χώρου που δεν προορίζεται για δημόσια προβολή και κάποιοι ενδεχομένως να νιώσουν ενοχικά βλέποντας το.
Υποθέτω ότι επιτέλους βρήκα το κουράγιο να απελευθερωθώ. Από καθαρά οικονομική σκοπιά, μπορεί να φανεί αυτοκαταστροφικό να αγνοήσω όλα τα επιφανειακά πράγματα που οι άνθρωποι στη showbiz περιμένουν να κάνει κανείς -όπως γλαφυρές παραγωγές- και να πάω κόντρα στο ρεύμα. Ωστόσο θα ήταν ακόμα πιο αυτοκαταστροφικό αν αρνιόμουν τους φόβους και τις αδυναμίες και να παίξω το ρόλο του ρομαντικού και παθιασμένου βάρδου.
Ο Yann Tiersen με το σινγκλ "PALESTINE" προσπάθησε να στείλει ένα πολιτικό μήνυμα συμπαράστασης στους Παλαιστίνιους. Πιστεύεις ότι οι μουσικοί και γενικά οι καλλιτέχνες πρέπει να εμπλέκονται στα κρίσιμα πολιτικά ζητήματα;
Δεν είμαι καθόλου πολιτικοποιημένος. Για αυτό και δεν μπορώ να στείλω τέτοιου είδους μηνύματα μέσα από τη μουσική μου. Ωστόσο όταν κάποιος έχει τη δύναμη όπως ο John Lennon και η Yoko Ono, τότε αυτό είναι υπέροχο.
Αν υποσχεθούμε να μην το διαδώσουμε στην υπόλοιπη Ευρώπη, θα μας δόσεις μια μικρή λίστα με τις μουσικές που αγαπάς αλλά δε θα το περίμενε κανείς;
Chris de Burgh, James Blunt, Barry Manilow, Rod Stewart.
Ευχήθηκες ποτέ να χορεύεις σαν τον Elvis Presley ή τον Michael Jackson, αν δεν το κάνεις ήδη δηλαδή;
Όχι, αν και είμαι μερικές φορές, χωρίς πλάκα, είμαι πραγματικά "dancing queen".
Ποια είναι τα αγαπημένα σου τραγούδια όλων των εποχών;
Fake Plastic Trees (Radiohead)
Tom Traubert’s Blues (Tom Waits/Rod Stewart)
Sad Eyed Lady Of The Lowlands (Bob Dylan)
Suzanne (Leonard Cohen)
Carolina On My Mind (James Taylor)
The Mutineer (Mojave 3)
With A Little Help From My Friends (The Beatles)
Golden Slumbers (The Beatles)
He’s Simple, He’s Dumb, He’s The Pilot (Grandaddy)
Why Does It Always Rain On Me (Travis)
Rockin’ Chair (Oasis)
Misunderstood (Robbie Williams)
Και η ερώτηση της κατακλείδας: ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια; Θα έρθεις κάποια στιγμή στην Ελλάδα;
Θα είμαι σε τουρ στη Γερμανία το Μάιο και τον Ιούνιο, το Σεπτέμβριο θα παίζω σε μερικές χώρες της κεντρικής Ευρώπης και το φθινόπωρο στην Κίνα, στην Ταϊβάν και τη Νότια Κορέα.
Μόλις με κλείσει κάποιος στην Ελλάδα (και πάρει τα συνήθη ρίσκα) θα χαρώ πολύ να έρθω!